زمینه و هدف: بی تحرکی یکی از ۱۰ علت عمده مرگ و ناتوانی است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر برنامه آموزش الکترونیکی بر میزان فعالیت بدنی زنان کارمند بود.
روش کار: در این مطالعه مداخلهای نیمه تجربی، تعداد ۱۲۰ نفر در قالب ۲ گروه مداخله و کنترل انتخاب شدند به روش نمونه گیری آسان، انتخاب شدن (تعداد=۱۲۰) ابزارجمع آوری دادهها پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه بین المللی فعالیت فیزیکی بود. پرسشنامه ها به صورت پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه مداخله و شاهد با فاصله ۲ ماه بعد از آخرین آموزش در گروه مداخله، تکمیل گردید. کارمندان زن در گروه مداخله، به صورت مجازی از طریق ایمیل و یا اتوماسیون اداری، پیام های کوتاه، فیلم های آموزشی، به مدت ۱۶ هفته آموزشهایی را دریافت کردند. یافتههای پژوهش در پایان دادهها با آزمونهای مجذور کای، تست دقیق فیشر، تی مستقل و تی زوجی و با استفاده از نرم افزار۱۷ SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.
نتایج: میانگین سنی بانوان در این مطالعه در گروه مداخله ۴۱ و در گروه شاهد ۳۹ سال بود. اکثر زنان در هر دو گروه متاهل بودند، ۱ تا۲ فرزند داشتند و از تحصیلات لیسانس برخوردار بودند. بعد از آموزش، نمره میانگین میزان فعالیت بدنی گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد، به طور معنیداری افزایش یافت (۰۰۱/۰> p ). نمره میانگین نمایه توده بدنی، بعد از آموزش در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد تغییر معنیداری نشان نداد (۱۱۹/۰= p )، اما در مقایسه با خودش نسبت به قبل از آموزش به صورت معنیدار، کاهش نشان داد (۰۰۱/۰> p ).
نتیجه گیری: مداخلات آموزشی مبتنی بر وب، پیام کوتاه و مولتی مدیا، می تواند فعالیت بدنی را در کارکنان زن افزایش دهد و ممکن است از بیماریهای ناشی از کم تحرکی، پیشگیری نماید.
