فصلنامه دانشکده بهداشت و

زمینه و هدف: شیوع کم خونی در زنان باردار در کشورهای در حال توسعه متغیر و بین۱۰۰ ;۳۵% گزارش شده است. شیوع کم خونی در زنان باردار ایرانی در مطالعه مرور نظام مند در سال ۱۳۸۴، ۴/۱۲% برآورد شده است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی شیوع کم خونی در زنان باردار ایرانی بین سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۵ با استفاده از مرور نظام مند و متاآنالیز انجام شده است.

روش کار: این مطالعه یک مرور نظام مند بر اساس مستندات به دست آمده از بانک های اطلاعاتی شامل Magiran, Iranmedex, SID, Medlib, IranDoc, Scopus, PubMed, ScienceDirect, Embase, Springer, Web of Science, Online Library Wiley و هم چنین موتور جستجوی Google scholar در بازه ی زمانی ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۵ انجام شد. سپس تمام مقالات مرور شده که دارای معیار ورود به مطالعه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از مدل اثرات تصادفی به روش متاآنالیز و با استفاده نرم افزار Stata Ver,۱۱.۱ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

نتایج: ۲۵ مطالعه واجد شرایط با حجم نمونه۵۶۶۱۰ نفر مورد بررسی قرار گرفت. شیوع کم خونی در زنان باردار ایرانی۱۷% (فاصله اطمینان ۹۵% :۲۰-۱۴) برآورد گردید. بیشترین میزان شیوع کم خونی مربوط به مرکز کشور (۲۳%) و کمترین این میزان در غرب کشور (۱۲%) بود. شیوع کم خونی در زنان باردار شهری و روستایی به ترتیب ۲۱% و ۸% محاسبه شد.

نتیجه گیری: شیوع کم خونی در زنان باردار ایرانی در ۱۱ سال اخیر نسبت به سال های قبل از ۲۰۰۵ افزایش یافته است. لذا     می بایست برنامه­های مداخله ای مناسب در کلینیک های بارداری و یا قبل از ازدواج تنظیم و اجرا گردد.